Η ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΜΙΑΣ ΜΕΤΑ-ΜΙΚΡΟΑΣΤΗΣ

Γιατί;

Ένα γιατί σκέφτομαι κάθε πρωί όταν ξυπνάω, ένα γιατί σκέφτομαι πριν κοιμηθώ.
Εγώ, που είχα την καλή δουλειά, τον καλό μισθό (για τα ελληνικά δεδομένα), τους φίλους μου, τον εραστή μου, γιατί να τα παρατήσω όλα και να φύγω στο εξωτερικό;

Ας τα πάρουμε από την αρχή.

Τρεις μήνες πριν, η καλή δουλειά μου φαινόταν μια βαρετή δουλειά, ο μισθός μου δεν μου έφτανε (χρώσταγα και στην κωλοτράπεζα συν τοις άλλοις), οι φίλοι μου ήταν μαλάκες και του εραστή μου δεν του σηκωνόταν.

Κι εγώ βέβαια, Εγώ, δεν γινόταν να συμβιβαστώ με μια μέτρια ζωή. Γιατί πολύ απλά είχα όνειρα. Ποιανού τα όνειρα είχα τώρα είναι ένα άλλο θέμα. Και ποιά ήταν το όνειρά μοϋ; Μα φυσικά το να γίνω κάτι το ξεχωριστό, μια διαπρεπής ελληνίδα του εξωτερικού σαν και αυτές που καλεί η Φλέσσα στην εκπομπή της ή ακόμα καλύτερα να γίνω μια διαπρεπής και πλούσια συνάμα γυνή (το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε;).

Έτσι πολύ το χάρηκα όταν έγινα δεκτή σε σπουδαίο, στον τομέα τον σπουδών που ήθελα να κάνω, πανεπιστήμιο του Ηνωμένου Βασιλείου.

Παρέλειψα να πω ότι έχω ήδη σπουδάσει σε ελληνικό πανεπιστήμιο (ανθρωπιστικές επιστήμες) και επέλεξα να συνεχίσω τις σπουδές μου σε προπτυχιακό επίπεδο, σε καθαρά τεχνικό αντικείμενο.

Γιατί;

Γιατί στη ζωή όσο πιό σκληρά δουλεύεις, τόσο περισσότερο ανταμείβεσαι.
Γιατί ένα πτυχίο (μου είπαν) δεν είναι αρκετό.
Γιατί έτσι θα βγάλω πολλά χρήματα.
Γιατί έξω τα πράγματα είναι καλύτερα από την Ελλάδα.
Γιατί μέχρι στιγμής σπουδές και κοινωνική ζωή πάνε κατά διαόλου παρόλες τις προσπάθειες.
Γιατί έχω γαλουχηθεί να σκέφτομαι ως μια μικροαστή δεύτερης/εξελιγμένης γενιάς.

Όχι το όνειρό μου δεν είναι να μπω στο δημόσιο. Είναι ο κοσμοπολιτισμός.

Καλό βράδυ.