Κι εκει που όλα πήγαιναν στραβά, τσουπ, μια ακτίνα φωτός στο βάθος του τούνελ εμφανίστηκε... Ελπίζω να εμφανιστεί και κυριολεκτικά, στον ουρανό βέβαια, μιας και η βροχή έξω με κάνει να μη θέλω να βγω έξω από τα σκεπάσματά μου.
Έχω αρχίσει να διαβάζω ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο, το "WATCHING THE ENGLISH", της αγγλίδας ανθρωπολόγου Kate Fox. Πολλά από τα σημεία της μυστηριώδους συμπεριφοράς των Άγγλων έχουν αρχίσει να αποκωδικοποιούνται στο κεφάλι μου και αυτό με κάνει να νιώθω λιγότερο φόβο απέναντι στην κουλτούρα του εν λόγω λαού.
Έτσι, μόλις χθες, έμαθα ότι ένας τυπικός διάλογος με κάποιον άγγλο πρέπει να αρχίζει με ένα σχόλιο για τον καιρό. Αν τώρα σου πει κάποιος πρώτος κάτι για τον καιρό, εσύ πρέπει να συμφωνήσεις μαζί του θες δε θες. Ο άγγλος τότε λέει θα νιώσει οικειότητα και δια μαγείας θα του λυθεί η γλώσσα.
Λοιπόν, ανυπομονώ να το δοκιμάσω αυτό το κόλπο!
Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Καλησπέρα xenitemeni ανθρωπολόγε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠριν κάνεις το κόλπο, να μάθεις να φτιάχνεις όλα τα τσάγια που πίνουν για να σε θεωρήσουν πιο πολύ προσκείμενη στον λαό τους, παρά στους "φραπεδορουφήχτρες" έλληνες :)
Λοιπόν, δεν το είχα σκεφτεί αυτο! Αν και θα πάω σίγουρα για τσάι το απόγευμα σε κάποιο μαγαζί, θεωρείται ιεροτελεστία και ξεχωριστή εμπειρία εδωπέρα (δεν θυμάμαι και πώς τη λένε τη συνήθεια τώρα). Όσο για τους φραπέδες .... ιδιαίτερη αλλά παγκοσμίως μοναδική συνήθεια θα έλεγα :) !
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα xenitemeni!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι νέα από το..."μέτωπο"?
Πέτυχε το κόλπο με τον καιρό και την προσομείωση στα τσάγια τους?
Να μας ενημερώνεις σχετικά, για να ξέρουμε και εμείς σε περίπτωση που μας καλέσουν στο Παλάτι του Buckingham :)